ย้อนกลับไปในอดีต ‘รถไฟ’ นับเป็นพาหนะเดินทางไกลในยุคแรกๆ เมื่อมนุษย์ก้าวเข้าสู่ความศิวิไลซ์ และรัชกาลที่ 5 ของเราก็ทรงริเริ่มการรถไฟในเมืองไทยมาตั้งแต่ในรัชสมัยของพระองค์ เพื่อพัฒนาประเทศให้ทัดเทียมตะวันตกและเป็นการป้องกันการล่าอาณานิคม
เย็นย่ำวันอาทิตย์ของกรุงเทพฯ ที่ผ่านมา ฉันนั่งรถไฟใต้ดิน MRT มาลงสถานีหัวลำโพง แล้วเดินมาที่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ อาคารเก่าแก่ซึ่งก่อสร้างมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 และเปิดใช้งานในสมัยรัชกาลที่ 6 อายุร่วมร้อยปีแล้ว
จากรถไฟโมเดิร์นในอุโมงค์ เมื่อขึ้นบันไดเลื่อนมา บรรยากาศก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาถือกระเป๋าเดินทางใบโต และความเก่าทรุดโทรมตามกาลเวลาของสถานีก็พาฉันย้อนอดีตไปหาวันวาน
ฉันชอบลักษณะสถาปัตยกรรมของสถานีรถไฟกรุงเทพฯ นี้มาก เพราะดูคลาสสิก และให้อารมณ์คล้ายๆ กับสถานีรถไฟที่โลซานน์ สวิตเซอร์แลนด์ แต่แท้จริงแล้ว ตามข้อมูลบอกว่า อาคารสถานีแห่งนี้เป็นศิลปะแบบ Italian Renaissance มีต้นแบบจากสถานีแฟรงเฟิร์ต ประเทศเยอรมนี ซึ่งออกแบบโดย มร.มาริโอ ตามาญโญ คนเดียวกับที่ออกแบบพระที่นั่งอนันตสมาคม วังปารุสกวัน ฉันเสียดายความเละเทะสกปรกในบางมุมของสถานี ถ้าหากมีการทะนุบำรุงให้ใหม่และสะอาดเอี่ยมกว่านี้ ที่นี่จะสวยไม่แพ้สถานีรถไฟในยุโรปเลย
วันนี้ฉันมาขึ้นรถไฟ Eastern & Oriental Express ซึ่งดำเนินการมากว่า 25 ปีแล้ว โดยบริษัท Belmond เจ้าของธุรกิจโรงแรม ริเวอร์ครุยส์ และรถไฟ ระดับลักชัวรี่หลายแห่งทั่วโลก จะพาเราเคลื่อนไปอย่างช้าๆ จากกรุงเทพฯ ถึงสิงคโปร์ ในระยะเวลา 4 วัน 3 คืนของทริป มีระยะทางทั้งหมด 2,318 กิโลเมตร เริ่มจากหัวลำโพง ไปสถานีกาญจนบุรี ข้ามสะพานแม่น้ำแคว สะพานประวัติศาสตร์ตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้วลงใต้ไปมาเลเซีย แวะพักและเที่ยวที่คาเมรอน 1 คืน ก่อนจะไปปิดท้ายที่สิงคโปร์
ก่อนรถไฟจะออก เราต้องเข้าไปเช็กอินที่เลานจ์ ในนั้นจะมีขนมและเครื่องดื่มให้บริการ พร้อมกับโซฟานุ่มๆ แอร์เย็นๆ ให้เรานั่งรอ ก่อนที่พนักงานจะแจกบอร์ดดิ้งพาสแล้วเตือนอย่างสุภาพเมื่อได้เวลาเดินไปชานชาลาเพื่อขึ้นรถไฟ ภายนอกของรถไฟ Eastern & Oriental Express เป็นสีเขียวเข้มดูวินเทจมาก ความยาวทั้งขบวนถึง 500 เมตร และมีตู้โบกี้โดยสารหลายตู้ แบ่งออกเป็นห้องนอน ห้องอาหาร ห้องนั่งเล่น บาร์เครื่องดื่ม ห้องสมุด ฟิตเนส สปา ห้องเปียโน เป็นต้น
ในบัตรโดยสารระบุว่า ที่นั่งของเราอยู่ที่เปียโนบาร์ ซึ่งมีดนตรีแจ๊ซคอยขับกล่อม เสียงของเปียโนและแซ็กโซโฟนเวลาบรรเลงพร้อมกับเสียงของรางรถไฟมันให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังอยู่ในหนังเก่าๆ สักเรื่องหนึ่ง
พนักงานบริการในตู้รถไฟนี้เป็นคนไทยทั้งหมด ให้บริการแบบสุภาพมาก ราวกับอยู่ในภัตตาคารดีๆ หรือโรงแรม 5 ดาวก็ว่าได้ การตกแต่งด้านในใช้ไม้เป็นวัสดุส่วนใหญ่ เพื่อเน้นความใกล้ชิดธรรมชาติ ประดับประดาด้วยโคมไฟสร้างบรรยากาศโรแมนติก มันดูขัดๆ กันนิดหน่อยเวลามองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วรถไฟแล่นผ่านชุมชนแออัดในกรุงเทพฯ หรือกองขยะ ตึกรกร้าง หรือแม้แต่การจอดติดไฟแดงเวลาข้ามแยก แต่ในบางมู้ด ความคอนทราสต์เหล่านี้มันก็ดูเหมือนงานศิลปะในบางที และเวลาเราปล่อยใจมองออกไปนอกหน้าต่างเพลินๆ ภาพตรงหน้าอาจพาให้เราคิดถึงอะไรบางอย่างที่นอกเหนือไปจากการท่องเที่ยว
ข้อจำกัดของรถไฟสายนี้ (จริงๆ ก็ทุกสายที่วิ่งในเมืองไทยนั่นแหละ) คือความกว้างของรางที่ไม่มากนัก เพียง 1 เมตรเท่านั้น ทำให้การออกแบบพื้นที่ตู้รถไฟแคบตามไปด้วย นอกจากนี้ความเก่าตามวันเวลา รวมถึงการซ่อมแซมบำรุงที่ไม่มีประสิทธิภาพพอ ก็ทำให้เกิดความขรุขระอยู่บ่อยครั้ง ไม่ smooth เหมือนเวลาเรานั่งรถไฟที่ญี่ปุ่นหรือในยุโรป จึงอาจรบกวนการนอนหรือเดินนิดหน่อย แต่เมื่อล่องไปถึงทางใต้ ออกมาเลเซีย คุณภาพของรางจะดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และความโยกเยกก็จะหายไปตอนนั้น
ห้องนอนมีความเป็นส่วนตัวสูงมาก ราคาก็แตกต่างกันไปตามความกว้างและความหรูหราของห้อง โดยมีราคาตั้งแต่ 80,000 บาท / คน ไปจนถึง 140,000 บาท / คน มีห้องน้ำในตัว และเตียงก็เป็นแบบพับได้ เพื่อให้มีพื้นที่ใช้สอยในช่วงกลางวันได้ด้วย แนะนำให้เดินไปตู้ขบวนตอนท้ายซึ่งเป็นแบบเอาต์ดอร์ ยามเช้าที่เราตื่นมาและพบกับทุ่งหญ้าสีเขียวเมื่อรถไฟแล่นออกต่างจังหวัด เป็นภาพที่แสนผ่อนคลายจริงๆ และภาพนั้นก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสถานที่ที่รถไฟไปเยือน นี่คือเสน่ห์ของความช้าและความเอื่อยที่ค่อยๆ พาชีวิตของเราเคลื่อนไปพร้อมกับการหมุนของล้อรถไฟ
Eastern & Oriental Express
Contact for reservation: 001 800 8392 3500
